Arlon
Door: Amberloup
31 Oktober 2006 | België, Amberloup
ARLON
Nederlanders en Vlamingen met vakantie in de Ardennen bezoeken Arlon als het regent. Gelukkig regent het vaak ten zuiden van Samber en Maas, zodat de stad een gestage stroom bezoekers trekt. Maar wat zien de toeristen meer dan de binnenkant van een café waar ze voor het noodweer schuilen of het zicht over de grijze leidaken van de stad wanneer ze met hun paraplu op de belvédère voor de Eglise Saint-Donat staan? Arlon verdient meer aandacht, ook bij zon. Een stad die een gedenkplaat over heeft voor het huwelijk van de beroemde violist en componist Eugène Ysaye, mag immers niet op de lijst van wereldwonderen ontbreken.
Parkeer de auto zo snel mogelijk, want het centrum is een kluwen van eenrichtingsstraten. Waarom niet op de Plaine des Manoeuvres achter het nieuwe justitiepaleis aan de Place Schalbert, een plein aan uw rechterkant bij de ingang van de stad wanneer u uit de richting van Bastogne komt? U kunt niet naast het gebouw met zijn zwartblikkerende ramen kijken. De Arlonnais zijn opgetogen over deze constructie, maar een vergelijking met Guggenheim in Bilbao doorstaat ze zeker niet.
Het Office du Tourisme d'Arlon beschikt over een stadswandelingplan met tweetalige commentaar. Jammer genoeg wordt niet gezegd waar je de route best begint en stopt. Een goed startpunt is de synagoge op de hoek van de Rue Saint-Jean en de Rue de la Synagogue (nr. 18 helemaal rechts op de kaart). Als u de wandeling tegen de wijzers van de klok volgt, eindigt u met het heerlijke vergezicht op de belvédère, op maar een paar passen van een welverdiend caféterras.
Het joodse gebedsgebouw werd in 1865 ingewijd en is daarmee de oudste synagoge van het land. Vroeger bestond drie procent van de bevolking uit joden. Vandaag zijn er niet eens tien mannen, te weinig om een dienst te mogen houden. Volgende halteplaats de bronnen van de Semois, een ommuurde plek met een vijvertje, banken en een kopie van een stenen basreliëf van een Gallo-Romeinse pelgrim die zich bij de bron verfrist. Bij iedere attractie staat een bord met uitleg in drie talen. Maar waarom is de tekst in het Nederlands en Engels summierder dan de Franse?
Arlon is apetrots dat het een van de oudste steden van België is. Haar Gallo-Romeins patrimonium is inderdaad benijdbaar. De indrukwekkendste bezienswaardigheden zijn het beeldhouwwerk in het Musée Luxembourgeois , de zuil in de Grand-Rue (een kopie) en de Tour Romaine onder de Grand-Place. Ronduit schitterend is het mausoleum van Vervicius in het museum. Opgericht ter nagedachtenis van de dood van twee kinderen, beeldt het een aantal levendige scènes uit de Trojaanse oorlog uit. Wie de Romeinse toren wil bekijken, vraagt de sleutel aan de waard van Café d'Alby. De toegang kost 50 eurocent. Het restant van de Romeinse thermen in het Parc Archéologique daarentegen verstopt zich in een lelijk betonnen bouwsel in een door onkruid overwoekerd park. Een tegenvaller in een stad die door Test-Aankoop met recht en reden la ville la plus propre de Wallonie bevonden werd. De hondendrollenplaag die menige andere Waalse stad teistert, wordt hier inderdaad met man en macht bestreden. Van een graffitiplaag is evenmin sprake. Slechts enkele krassen op het glimlachende gezicht van koningin Astrid op de Square Astrid doen vermoeden dat hier ook verveelde pubers wonen. Bovendien sieren verzorgde bloemperken menig stoffige hoek. In een stad zonder park is dat geen overbodige luxe.
Tegenover het Musée Luxembourgeois in de Rue des Martyrs verrijst het Musée Gaspar , een schat van een museum. De collectie bronzen dieren van de meester- animalier Jean-Marie Gaspar (1861-1931) is slechts een van de hartverwarmende attracties. Beide musea zijn op zondagvoormiddag en maandag gesloten.
Het hart van de stad is gezellig en uitnodigend. Op de Place Léopold het statige oude justitiepaleis en het paleis van de provinciegouverneur. Hoewel de tuin privé is, staat de poort open en zullen indringers niet door waakhonden worden verjaagd. De Grand-Rue is autovrij en gelukkig de laatste plaats in het westen waar muzak nog gebruikt wordt om het winkelen gezelliger te maken.
Een trappenstraatje leidt naar de Grand-Place. Hier is goed te zien dat het middeleeuwse Arlon boven op een heuvel lag. Waar de trappen zijn, bevonden zich vroeger een poort en een ophaalbrug over de gracht rond de stadsmuur. De burcht verrees op de top van de berg. Het kasteel werd in 1558 door de Fransen verwoest. Op de ruïnes bouwden kapucijnen hun klooster. Vandaag staat er de Eglise Saint-Donat. Aan de voet ervan Den Hellechtsmann , een standbeeld van Fernand Tomasi. De Hellechtsmann of huwelijksmakelaar speelde ooit een grote rol in de lokale volkstraditie. De Duitse naam mag geen verbazing wekken. Arlon ligt in Belgisch Lotharingen op de grens tussen de Romaanse en Germaanse invloedssfeer. Hier spreekt men nog een dialect doorspekt met Duitse woorden. Rond Arlon ligt een kring van deelgemeenten met namen zoals Weyler, Toernich, Barnich, Sterpenich, Heinsch en Waltzing. En ook de maitrank is helemaal Duits, ook al spreken de inwoners hun favoriete aperitiefdrank als métranque uit.
Wacht niet tot mei om in de bossen rond Arlon het onzelievevrouwebedstro, nodig voor de drank, te plukken. Tien wandelingen en vijf fietstochten voeren zowel door koele dennenbossen en oude loofwouden als naar deugddoende vergezichten. Alle routes zijn bewegwijzerd, net zoals het gloednieuwe Circuit Belarel , een fietsroute langs alle gemeenten van het prachtige Arelerland.
Nederlanders en Vlamingen met vakantie in de Ardennen bezoeken Arlon als het regent. Gelukkig regent het vaak ten zuiden van Samber en Maas, zodat de stad een gestage stroom bezoekers trekt. Maar wat zien de toeristen meer dan de binnenkant van een café waar ze voor het noodweer schuilen of het zicht over de grijze leidaken van de stad wanneer ze met hun paraplu op de belvédère voor de Eglise Saint-Donat staan? Arlon verdient meer aandacht, ook bij zon. Een stad die een gedenkplaat over heeft voor het huwelijk van de beroemde violist en componist Eugène Ysaye, mag immers niet op de lijst van wereldwonderen ontbreken.
Parkeer de auto zo snel mogelijk, want het centrum is een kluwen van eenrichtingsstraten. Waarom niet op de Plaine des Manoeuvres achter het nieuwe justitiepaleis aan de Place Schalbert, een plein aan uw rechterkant bij de ingang van de stad wanneer u uit de richting van Bastogne komt? U kunt niet naast het gebouw met zijn zwartblikkerende ramen kijken. De Arlonnais zijn opgetogen over deze constructie, maar een vergelijking met Guggenheim in Bilbao doorstaat ze zeker niet.
Het Office du Tourisme d'Arlon beschikt over een stadswandelingplan met tweetalige commentaar. Jammer genoeg wordt niet gezegd waar je de route best begint en stopt. Een goed startpunt is de synagoge op de hoek van de Rue Saint-Jean en de Rue de la Synagogue (nr. 18 helemaal rechts op de kaart). Als u de wandeling tegen de wijzers van de klok volgt, eindigt u met het heerlijke vergezicht op de belvédère, op maar een paar passen van een welverdiend caféterras.
Het joodse gebedsgebouw werd in 1865 ingewijd en is daarmee de oudste synagoge van het land. Vroeger bestond drie procent van de bevolking uit joden. Vandaag zijn er niet eens tien mannen, te weinig om een dienst te mogen houden. Volgende halteplaats de bronnen van de Semois, een ommuurde plek met een vijvertje, banken en een kopie van een stenen basreliëf van een Gallo-Romeinse pelgrim die zich bij de bron verfrist. Bij iedere attractie staat een bord met uitleg in drie talen. Maar waarom is de tekst in het Nederlands en Engels summierder dan de Franse?
Arlon is apetrots dat het een van de oudste steden van België is. Haar Gallo-Romeins patrimonium is inderdaad benijdbaar. De indrukwekkendste bezienswaardigheden zijn het beeldhouwwerk in het Musée Luxembourgeois , de zuil in de Grand-Rue (een kopie) en de Tour Romaine onder de Grand-Place. Ronduit schitterend is het mausoleum van Vervicius in het museum. Opgericht ter nagedachtenis van de dood van twee kinderen, beeldt het een aantal levendige scènes uit de Trojaanse oorlog uit. Wie de Romeinse toren wil bekijken, vraagt de sleutel aan de waard van Café d'Alby. De toegang kost 50 eurocent. Het restant van de Romeinse thermen in het Parc Archéologique daarentegen verstopt zich in een lelijk betonnen bouwsel in een door onkruid overwoekerd park. Een tegenvaller in een stad die door Test-Aankoop met recht en reden la ville la plus propre de Wallonie bevonden werd. De hondendrollenplaag die menige andere Waalse stad teistert, wordt hier inderdaad met man en macht bestreden. Van een graffitiplaag is evenmin sprake. Slechts enkele krassen op het glimlachende gezicht van koningin Astrid op de Square Astrid doen vermoeden dat hier ook verveelde pubers wonen. Bovendien sieren verzorgde bloemperken menig stoffige hoek. In een stad zonder park is dat geen overbodige luxe.
Tegenover het Musée Luxembourgeois in de Rue des Martyrs verrijst het Musée Gaspar , een schat van een museum. De collectie bronzen dieren van de meester- animalier Jean-Marie Gaspar (1861-1931) is slechts een van de hartverwarmende attracties. Beide musea zijn op zondagvoormiddag en maandag gesloten.
Het hart van de stad is gezellig en uitnodigend. Op de Place Léopold het statige oude justitiepaleis en het paleis van de provinciegouverneur. Hoewel de tuin privé is, staat de poort open en zullen indringers niet door waakhonden worden verjaagd. De Grand-Rue is autovrij en gelukkig de laatste plaats in het westen waar muzak nog gebruikt wordt om het winkelen gezelliger te maken.
Een trappenstraatje leidt naar de Grand-Place. Hier is goed te zien dat het middeleeuwse Arlon boven op een heuvel lag. Waar de trappen zijn, bevonden zich vroeger een poort en een ophaalbrug over de gracht rond de stadsmuur. De burcht verrees op de top van de berg. Het kasteel werd in 1558 door de Fransen verwoest. Op de ruïnes bouwden kapucijnen hun klooster. Vandaag staat er de Eglise Saint-Donat. Aan de voet ervan Den Hellechtsmann , een standbeeld van Fernand Tomasi. De Hellechtsmann of huwelijksmakelaar speelde ooit een grote rol in de lokale volkstraditie. De Duitse naam mag geen verbazing wekken. Arlon ligt in Belgisch Lotharingen op de grens tussen de Romaanse en Germaanse invloedssfeer. Hier spreekt men nog een dialect doorspekt met Duitse woorden. Rond Arlon ligt een kring van deelgemeenten met namen zoals Weyler, Toernich, Barnich, Sterpenich, Heinsch en Waltzing. En ook de maitrank is helemaal Duits, ook al spreken de inwoners hun favoriete aperitiefdrank als métranque uit.
Wacht niet tot mei om in de bossen rond Arlon het onzelievevrouwebedstro, nodig voor de drank, te plukken. Tien wandelingen en vijf fietstochten voeren zowel door koele dennenbossen en oude loofwouden als naar deugddoende vergezichten. Alle routes zijn bewegwijzerd, net zoals het gloednieuwe Circuit Belarel , een fietsroute langs alle gemeenten van het prachtige Arelerland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
