ABDIJ VAN ORVAL
Door: Amberloup
31 Oktober 2006 | België, Amberloup
ABDIJ VAN ORVAL
De naam van deze beroemde abdij is niet alleen verbonden met bier en kaas; het is ook de merknaam van het abdijbrood. De abdij is een geliefde pleisterplaats voor dagjestoeristen, er is een kruidentuin, een ruïne en Orval is met zijn schitterende omgeving één van die schaarse plaatsen waar natuur en cultuur elkaar niet naar het leven staan.
Orval is stilte, maar Orval is ook werk. De monniken maken hier niet alleen brood, kaas en bier, ze beplanten ook hele dalen met populieren die de plaats innemen van de eentonige reeksen sparren, en ze fokken zelfs stamboekvee. Het klooster van Orval zet daarmee een traditie van bezinning en hard werken voort uit de Middeleeuwen.
Rond 1070 arriveerden in de valei van Orval de eerste monniken uit Zuid-Italië. Graaf Arnold van Chiny gaf hun grond om een abdij te bouwen. Om onbekende redenen verdween deze eerste groep amper veertig jaar later. Zij lieten een half voltooide kerk achter. Othon, zoon van Arnold van Chiny, spoorde een andere groep monniken aan dit werk af te maken. In 1124 kon bisschop Winton van Verdun de kerk inwijden.
Later verkregen de monniken van Orval het lidmaatschap van de orde der cisterciënzers van Bernardus van Clairvaux. Onder deze krachtige orde werd de abdij uitgebreid tot één van de belangrijkste van West-Europa, hoewel ook tegenslagen het klooster teisterden, zoals een grote brand in 1225. De ruïne van de toenmalige kerk, die nog steeds overeind staat, is een fraai voorbeeld van Romaanse bouwkunst.
In de 15de en 16de eeuw betwistten eerst Frankrijk en Bourgondië en later Frankrijk en Spanje het vorstendom Luxemburg. Als zovele plaatsen in dit gebied leed ook Orval in die periode onder de verwoestingen, onder andere door de soldaten van keizer Karel V en koning Louis XIV. Karel V was Orval nochtans goedgezind, want hij stond de abdij de oprichting van een smederij toe, en (in 1533) de wederopbouw van de kerk.
Ook na de plundering in 1637 door troepen van de Franse maarschalk de Châtillon moest Orval weer opnieuw worden opgebouwd. In de 17de eeuw werd de smederij van Orval vergroot tot een echte hoogoven, die in heel Europa bekend was.
In 1723 telde het klooster 130 monniken, waarmee het één van de grootste abdijen van Frankrijk moet zijn geweest. Het areaal aan landbouwgrond van de abdij nam voortdurend toe. Tussen 1760 en 1782 werd de grote kerk herbouwd, naar plannen van de beroemde architect Laurent-Benoit Dewez.
Na het uitbreken van de Franse Revolutie in 1789 duurde het niet lang of Orval onderging het lot van zovele andere kerkelijke goederen: op 23 juni 1793 werd Orval door de revolutionaire troepen onder het bevel van generaal Loison geheel vernield. De monniken trokken zich terug in de priorij van Conques in Luxemburg waar de gemeenschap van monniken in 1796 werd opgeheven. Gedurende meer dan een eeuw bleef de puinhoop van Orval een jachtgebied voor rovers of mensen die de stenen van de abdij gebruikten voor het bouwen van huizen.
De familie de Harenne, die het terrein in handen had gekregen, bood de puinhoop in 1926 aan de cisterciënzeorde aan, om de glorie van het oude Orval te herstellen. Dit enorme werk werd toevertrouwd aan Dom Marie-Albert van der Cruyssen, trappist uit Gent, die een nieuwe kloostergemeenschap bijeenbracht met monniken uit Anlier.
Architect Henri Vaes ontwierp een nieuwe abdij. In zijn architectuur wordt naar de strakke Romaanse stijl uit de eerste periode verwezen. De gebouwen zijn opgetrokken uit een okergele steen, de Pierre de France die 165 miljoen jaar geleden werd gevormd, toen de zee dit gebied nog overspoelde. In 1948 werd de hoofdkerk opnieuw ingewijd en sindsdien is Orval een majestueus maar rustig klooster en een bezinningsplaats voor bezoekers. Alleen de bekoorlijk bewaarde en eveneens indrukwekkende ruïnes herinneren aan de vele verwoestingen die Orval onderging.
Werkdag in Orval:
Een pater van Orval brengt zijn werkdag als volgt door:
04.00: opstaan, morgengebed, bijbellezing en ontbijt.
07.00: gebed, gemeenschapsvergadering in het kapittel en ochtendwerk.
11.00: eucharistieviering (zondag om 09.30).
12.00: middagmaal.
13.30: gebed en middagwerk.
17.40: vespers, avondmaal en vrije tijd.
19.30: avondgebed en slapen.
De abdij van Orval is een open abdij en ontvangt bezoekers. De ruïnes en de kruidentuin kunnen dagelijks worden bezocht. Eén van de hoogtepunten van zo`n bezoek wordt gevormd door de fontein Mathilde, waar mineraalwater uit de grond borrelt.
Gravin Mathilda van Toscane (1046-1115) verloor in deze bron ooit haar trouwring. Omdat dit geschiedde kort na de dood van haar echtgenoot Godfried-met-den-Baard, stemde dit haar erg treurig. Zoektochten bleven vruchteloos tot in de fontein een vis opdook die de ring in de mond droeg en hem in handen legde van de gravin. Deze zou (in het Frans) hebben geroepen `ceci est un val d`Or`, of `hier stroomt goud uit de grond`, waarna `Val d`Or` geleidelijk tot Orval zou zijn geëvolueerd. Het wapen van de abdij verwijst naar deze legende: het stelt een met diamanten versierde ring voor, die uit het water oprijst.
Naast de kruidentuin met geneeskrachtige kruiden heeft men de 18de eeuwse apotheek van de frater-apotheker Antoine Perrin herbouwd. Bij een bezoek aan de ruïnes laat men een audiovisuele montage zien (ook om het uur in het Nederlands).
In een winkel verkoopt de abdij haar uitstekende bier (in leuke kogelflesjes, kaas, brood, snuisterijen, aquarellen en diverse religieuze producten (boeken CD`s).
Adres:
Abbaye d`Orval
B-6823 Villers-devant-Orval
Tel: +32(0)6 131 1060
Fax: +32(0)6 132 5146
Openingstijden:
De openingstijden variëren
Entree ruïnes:
Standaardtarief: €4,00
Reductietarief: €3,50
De naam van deze beroemde abdij is niet alleen verbonden met bier en kaas; het is ook de merknaam van het abdijbrood. De abdij is een geliefde pleisterplaats voor dagjestoeristen, er is een kruidentuin, een ruïne en Orval is met zijn schitterende omgeving één van die schaarse plaatsen waar natuur en cultuur elkaar niet naar het leven staan.
Orval is stilte, maar Orval is ook werk. De monniken maken hier niet alleen brood, kaas en bier, ze beplanten ook hele dalen met populieren die de plaats innemen van de eentonige reeksen sparren, en ze fokken zelfs stamboekvee. Het klooster van Orval zet daarmee een traditie van bezinning en hard werken voort uit de Middeleeuwen.
Rond 1070 arriveerden in de valei van Orval de eerste monniken uit Zuid-Italië. Graaf Arnold van Chiny gaf hun grond om een abdij te bouwen. Om onbekende redenen verdween deze eerste groep amper veertig jaar later. Zij lieten een half voltooide kerk achter. Othon, zoon van Arnold van Chiny, spoorde een andere groep monniken aan dit werk af te maken. In 1124 kon bisschop Winton van Verdun de kerk inwijden.
Later verkregen de monniken van Orval het lidmaatschap van de orde der cisterciënzers van Bernardus van Clairvaux. Onder deze krachtige orde werd de abdij uitgebreid tot één van de belangrijkste van West-Europa, hoewel ook tegenslagen het klooster teisterden, zoals een grote brand in 1225. De ruïne van de toenmalige kerk, die nog steeds overeind staat, is een fraai voorbeeld van Romaanse bouwkunst.
In de 15de en 16de eeuw betwistten eerst Frankrijk en Bourgondië en later Frankrijk en Spanje het vorstendom Luxemburg. Als zovele plaatsen in dit gebied leed ook Orval in die periode onder de verwoestingen, onder andere door de soldaten van keizer Karel V en koning Louis XIV. Karel V was Orval nochtans goedgezind, want hij stond de abdij de oprichting van een smederij toe, en (in 1533) de wederopbouw van de kerk.
Ook na de plundering in 1637 door troepen van de Franse maarschalk de Châtillon moest Orval weer opnieuw worden opgebouwd. In de 17de eeuw werd de smederij van Orval vergroot tot een echte hoogoven, die in heel Europa bekend was.
In 1723 telde het klooster 130 monniken, waarmee het één van de grootste abdijen van Frankrijk moet zijn geweest. Het areaal aan landbouwgrond van de abdij nam voortdurend toe. Tussen 1760 en 1782 werd de grote kerk herbouwd, naar plannen van de beroemde architect Laurent-Benoit Dewez.
Na het uitbreken van de Franse Revolutie in 1789 duurde het niet lang of Orval onderging het lot van zovele andere kerkelijke goederen: op 23 juni 1793 werd Orval door de revolutionaire troepen onder het bevel van generaal Loison geheel vernield. De monniken trokken zich terug in de priorij van Conques in Luxemburg waar de gemeenschap van monniken in 1796 werd opgeheven. Gedurende meer dan een eeuw bleef de puinhoop van Orval een jachtgebied voor rovers of mensen die de stenen van de abdij gebruikten voor het bouwen van huizen.
De familie de Harenne, die het terrein in handen had gekregen, bood de puinhoop in 1926 aan de cisterciënzeorde aan, om de glorie van het oude Orval te herstellen. Dit enorme werk werd toevertrouwd aan Dom Marie-Albert van der Cruyssen, trappist uit Gent, die een nieuwe kloostergemeenschap bijeenbracht met monniken uit Anlier.
Architect Henri Vaes ontwierp een nieuwe abdij. In zijn architectuur wordt naar de strakke Romaanse stijl uit de eerste periode verwezen. De gebouwen zijn opgetrokken uit een okergele steen, de Pierre de France die 165 miljoen jaar geleden werd gevormd, toen de zee dit gebied nog overspoelde. In 1948 werd de hoofdkerk opnieuw ingewijd en sindsdien is Orval een majestueus maar rustig klooster en een bezinningsplaats voor bezoekers. Alleen de bekoorlijk bewaarde en eveneens indrukwekkende ruïnes herinneren aan de vele verwoestingen die Orval onderging.
Werkdag in Orval:
Een pater van Orval brengt zijn werkdag als volgt door:
04.00: opstaan, morgengebed, bijbellezing en ontbijt.
07.00: gebed, gemeenschapsvergadering in het kapittel en ochtendwerk.
11.00: eucharistieviering (zondag om 09.30).
12.00: middagmaal.
13.30: gebed en middagwerk.
17.40: vespers, avondmaal en vrije tijd.
19.30: avondgebed en slapen.
De abdij van Orval is een open abdij en ontvangt bezoekers. De ruïnes en de kruidentuin kunnen dagelijks worden bezocht. Eén van de hoogtepunten van zo`n bezoek wordt gevormd door de fontein Mathilde, waar mineraalwater uit de grond borrelt.
Gravin Mathilda van Toscane (1046-1115) verloor in deze bron ooit haar trouwring. Omdat dit geschiedde kort na de dood van haar echtgenoot Godfried-met-den-Baard, stemde dit haar erg treurig. Zoektochten bleven vruchteloos tot in de fontein een vis opdook die de ring in de mond droeg en hem in handen legde van de gravin. Deze zou (in het Frans) hebben geroepen `ceci est un val d`Or`, of `hier stroomt goud uit de grond`, waarna `Val d`Or` geleidelijk tot Orval zou zijn geëvolueerd. Het wapen van de abdij verwijst naar deze legende: het stelt een met diamanten versierde ring voor, die uit het water oprijst.
Naast de kruidentuin met geneeskrachtige kruiden heeft men de 18de eeuwse apotheek van de frater-apotheker Antoine Perrin herbouwd. Bij een bezoek aan de ruïnes laat men een audiovisuele montage zien (ook om het uur in het Nederlands).
In een winkel verkoopt de abdij haar uitstekende bier (in leuke kogelflesjes, kaas, brood, snuisterijen, aquarellen en diverse religieuze producten (boeken CD`s).
Adres:
Abbaye d`Orval
B-6823 Villers-devant-Orval
Tel: +32(0)6 131 1060
Fax: +32(0)6 132 5146
Openingstijden:
De openingstijden variëren
Entree ruïnes:
Standaardtarief: €4,00
Reductietarief: €3,50
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
